Urodził się 27 kwietnia 1945 roku we Lwowie.

W 1974 roku ukończył studia na Wydziale Gospodarki Narodowej w Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu. W 1946 roku, wraz z rodziną, został przesiedlony do Polski. W latach 1964 – 1966 pracował jako pomocnik techniczny na Politechnice Wrocławskiej. W latach 1966 – 1968 odbywał zasadniczą służbę wojskową. W latach 1969 – 1972 był zatrudniony jako starszy technik w Zakładach Lamp Elektronowych Dolam we Wrocławiu. W latach 1972 – 1973 pracował jako starszy technolog w Zakładach Metalowych Polar. W latach 1973 – 1977 był zatrudniony w Centrum Komputerowych Systemów Automatycznych i Pomiarowych Mera-Elwro tamże. W latach 1977 – 1981 pracował jako sprzedawca w Okręgowym Zarządzie Działalności Gospodarczej Polskiego Związku Motorowego we Wrocławiu. We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność” i został przewodniczącym Komitetu Założycielskiego, a następnie przewodniczącym KZ w zakładzie. Od października 1980 roku współorganizował i przewodniczył Międzyokręgowej Komisji Koordynacyjnej/MKK Pracowników PZM. Od 29 do 30 kwietnia 1981 roku pełnił funkcję negocjatora ogólnopolskiego porozumienia z Romanem Pijanowskim, prezesem Zarządu Głównego PZM. W dniach 19 – 20 sierpnia 1981 roku, organizował punkt informacyjny podczas akcji protestacyjnej „Dni bez prasy” ogłoszonej przez KKP, następnie został ukarany przez kolegium ds. wykroczeń. Na przełomie września i października 1981 roku gościł na I KZD. 13 listopada 1981 roku wyjechał z żoną Mirosławą do RFN w celu nawiązania współpracy z Deutscher Gewerkschaftsbund (DGB).
Po wprowadzeniu stanu wojennego był poza granicami Polski. Aż do 2004 roku mieszkał w Niemczech. W 1986 roku otrzymał azyl polityczny. W latach 1982 – 1992 wykonywał prace dorywcze. Od grudnia 1981 roku do roku 1991, z żoną Mirosławą, współorganizował wiece i protesty ws. odwołania stanu wojennego, uwolnienia internowanych i aresztowanych w Polsce. Organizował także wystawy, spotkania, wywiady, konferencje prasowe dla mediów zachodnioniemieckich, podczas których informował o walce Polaków z komunizmem, udzielał wywiadów w niemieckiej telewizji. W latach 1982 – 1991 był współzałożyciel i przewodniczącym Hilfskomitee Solidarność Mainz e. V. W latach 1982 – 1989 współpracował m.in. z Arbeitsgruppe „Solidarność” Eschweiler-Aachen e. V., Arbeitsgruppe „Solidarność” Berlin West, Biurem Informacyjno-Koordynacyjnym Solidarność w Bremie, Biurem Koordynacyjnym „S” za Granicą w Brukseli, Instytutem Literackim w Paryżu, Niezależną Agencją Polskią w Lund. W latach 1986 – 1989 był przedstawicielem Komitetu w Conference of Solidarity Support Organizations (Konferencji Organizacji Wspierających Solidarność). W latach 1982 – 1989 był również współwydawcą i redaktorem naczelnym „Solidarność. Informations-Bulletyn”. Od roku 1983 był zaprzysiężonym członkiem „Solidarności Walczącej”, od 1984 roku przedstawiciel SW w RFN. W latach 1986 – 1990 pełnił funkcję przedstawiciela SW w Międzynarodówce Oporu. Organizował szeroko zakrojoną pomoc dla podziemnych struktur „S” i SW, a także osób i rodzin z Polski, które wyemigrowały z przyczyn politycznych. Koordynował wysyłki do Polski polskich wydawnictw emigracyjnych, a także publikacji emigracyjnych w językach rosyjskim, ukraińskim, białoruskim i czeskim, które następnie przemycano do ZSRR i Czechosłowacji.
Od października 1992 roku prowadził działalność gospodarczą. W 2013 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Do 1990 roku był rozpracowywany przez Dep. I MSW w Warszawie w ramach Rozpracowania Obiektowego o kryptonimie „Manda” będącej częścią SO o kryptonimie „Węże”.