Urodził się 15 lutego 1935 roku w Warszawie.

W 1952 roku ukończył naukę w III LO we Wrocławiu. W 1957 roku ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej. W 1961 roku uzyskał stopień doktora, a w 1966 doktora habilitowanego. W 1972 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. Zawodowo od początku związany z Politechniką Wrocławską. Od 1966 roku do 1991 roku, był kierownikiem Zakładu Automatyki i Sterowania w Energetyce Instytutu Energoelektryki, w 1981 pełnił funkcję prorektora, a w latach 1990 – 1996 sprawował urząd rektora Politechniki Wrocławskiej. Od 1951 roku do roku 1956 należał do Związku Młodzieży Polskiej. W 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował strajk okupacyjny na uczelni. Wkrótce później został usunięty z objętego kilka miesięcy wcześniej stanowiska prorektora. Internowany, a w 1982 roku skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Po wyjściu na wolność działał w podziemiu, współpracował z wydawnictwami niezależnymi i środowiskiem „Solidarności Walczącej”. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku roku został
ministrem-członkiem Rady Ministrów i przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych oraz sprawował urząd ministra nauki. W 1979 roku otrzymał Krzyż Kawalerski, w 2005 roku Krzyż Oficerski, a w 2009 roku Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. W 1999 roku otrzymał peruwiański Order Zasługi za Wybitną Służbę. W 1993 roku został również wyróżniony tytułem doctora honoris causa Central Connecticut State University, a w 2001 roku Politechniki Wrocławskiej. W 2010 roku został odznaczony Krzyżem Solidarności Walczącej.