Witek Ewa

Zdjęcie

Urodziła się w 1936 r. w Tarnobrzegu.

Pracę w Technikum Kolejowym we Wrocławiu przy ul. Dawida 9/11 rozpoczęła we wrześniu 1972 roku jako bibliotekarz-nauczyciel. Kiedy pracownicy szkoły w końcu 1980 roku utworzyli komisję zakładową NSZZ „Solidarność”, w wyniku przeprowadzonych wyborów została jej przewodniczącą. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku, nie przerwała działalności związkowej, zmieniła tylko jej formę na pracę podziemną polegającą na zbieraniu składek związkowych oraz innych środków pieniężnych na rzecz osób aresztowanych i ich rodzin. Zajmowała się także rozprowadzaniem podziemnej prasy, książek oraz innych okolicznościowych wydawnictw. Pracując w szkolnej bibliotece przekazywała zebrane środki na cele wyżej wymienione, jak również na regulowanie należności za wydawnictwa, które docierały do szkoły. Wszystkie te materiały odbierane były od Ewy Witek przez nauczycieli takich jak: Zofia Żymańczyk, Stanisława Trembowska, małżeństwo Grażynę i Zbigniewa Dziubińskich, Pawła Zadurę oraz niektórych uczniów: Jarosława Tomkiewicza, Radosława Buczka, a także Wojciecha Chmurę. W dniu 28 sierpnia 1986 roku o godz. 6 rano przyszli do jej mieszkania funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa. Po przeprowadzeniu rewizji została zabrana na komisariat przy ul. Jaworowej we Wrocławiu. Następnego dnia przewieziono ją na ul. Podwale do dyspozycji prokuratora. Po wydaniu decyzji o tymczasowym aresztowaniu spędziła kilka dni w areszcie przy Pl. Muzealnym. W dniu 4 września 1986 roku została przewieziona do więzienia przy ul. Kleczkowskiej, skąd zwolniono ją na mocy amnestii w dniu 10 września 1986 roku.
Kontynuowała podziemną działalność związkową aż do 1989 roku. Obecnie przebywa na emeryturze.