Urodził się w 1966 r.

Uczeń i absolwent Technikum Kolejowego we Wrocławiu w latach 1981-1986. Harcerz. Od początku stanu wojennego uczestnik zamieszek ulicznych w rejonie ul. Grabiszyńskiej i ul. Pereca, Lwowskiej, Szczęśliwej. Kolporter wydawnictw II obiegu Podziemnej Solidarności oraz Solidarności Walczącej, a także wydawnictw młodzieżowych.
W czerwcu 1984 roku zatrzymany przez funkcjonariuszy SB we Wrocławiu w czasie akcji SW i podziemnego harcerstwa liczenia rzeczywistej frekwencji podczas wyborów do Rad Narodowych. Inicjator i wykonawca zamieszczonego w podziemnym piśmie dla młodzieży – “Wyrostek” apelu o ułożenie krzyża z palących się zniczy w rocznicę wprowadzenia stanu wojennego 13-go grudnia w swojej szkole. Krzyż został wykonany pod główną tablicą ogłoszeń, między pokojem nauczycielskim, a gabinetem dyrektora podczas prowadzonych lekcji. Tuż przed długą przerwą. W ramach pomocy represjonowanym udzielanej przez RKS Dolny Śląsk, przekazywał pomoc finansową rodzinie swojego nauczyciela i przełożonego z harcerstwa, aresztowanego za działalność w Solidarności Walczącej i zwolnionego ze szkoły. Najmłodszy członek podziemnego Duszpasterstwa Kolejarzy przy parafii św. Wawrzyńca, które prowadził ks. Stanisław Orzechowski. Uczestnik mszy św. odprawianych w kolejne rocznice protestu głodowego kolejarzy. Uczestnik niedzielnych mszy św. w intencji Ludzi Pracy w parafii św. Klemensa Dworzaka przy Al. Pracy. Organizator i dostarczyciel Votum nauczycieli i uczniów Technikum Kolejowego dla Matki Bożej Pocieszenia do parafii św. Klemensa Dworzaka, w której 20 stycznia 1985 została odprawiona uroczysta msza św. w intencji nauczycieli i młodzieży szkół wrocławskich. Wkrótce po niej we Wrocławiu zawiązał się Międzyszkolny Komitet Oporu. Inicjator mszy harcerskich w parafii oo. Kapucynów przy ul. Sudeckiej we Wrocławiu wspólnie z instruktorem harcerskim III Hufca Wrocław-Krzyki Markiem Olejarczykiem. Udostępniał wraz z mamą Krystyną swoje mieszkanie na potrzeby spotkań Tajnej Komisji Kolejarzy Węzła Wrocławskiego. W lutym 1989 roku zawiązał się tam Komitet Organizacyjny odradzającej się Solidarności Kolejowej.