Zalas Józef (Wałbrzych)

Zdjęcie

Urodził się 26 kwietnia 1936 roku w Krakowie-Łagiewnikach.

W 1971 roku ukończył Liceum Wieczorowe w Wałbrzychu. W latach 1950 – 1954 pracował jako zecer w Spółdzielni Wydawniczej „Książka i Wiedza” w Wałbrzychu. W latach 1954 – 1955 był zatrudniony w Drukarni Prasowej w Krakowie. W okresie 1955 – 1957 odbył zasadniczą służbę wojskową. W latach 1957 – 1982 był zatrudniony jako zecer ręczny, linotypista w Dolnośląskich Zakładach Graficznych w Wałbrzychu. W latach 1950 – 1957 należał do ZMP. Od roku 1958 do września 1980 roku wchodził w skład Rady Zakładowej. W latach 1958 – 1982 pełnił funkcję zakładowego społecznego inspektora pracy oraz przewodniczącego Komisji Ochrony Pracy w DZG. We wrześniu 1980 roku wstąpił do „Solidarności”, został sekretarzem Komitetu Założycielskiego DZG w Wałbrzychu oraz członkiem KZ i ZR „S” Pracowników Branżowych Przemysłu Poligraficznego we Wrocławiu i KK „S” Przemysłu Poligraficznego z siedzibą w Szczecinie. W 1981 roku wydrukował 50000 ulotek „S” pt. „Apel” i w tej sprawie Wydz. Śledczy KW MO w Wałbrzychu prowadził przeciwko niemu śledztwo, a Sąd Rejonowy w Wałbrzychu postępowanie przygotowawcze. 8 października 1981 roku sąd przekazał sprawę do Kolegium Rejonowego ds. Wykroczeń przy Prezydencie Miasta Wałbrzycha. 29 grudnia 1981 roku postępowanie umorzono. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 15 grudnia 1981 roku został internowany i osadzony w areszcie KW MO w Wałbrzychu, następnie w Areszcie Śledczym w Świdnicy oraz Ośrodkach Odosobnienia w Kamiennej Górze i Głogowie. 15 czerwca 1982 roku został zwolniony. W latach 1983 – 1989 był współzałożycielem i członkiem Komitetu Pomocy Więzionym i ich Rodzinom w Wałbrzychu oraz należał do Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego we Wrocławiu. Od 24 sierpnia do 4 września 1982 roku pozostawał w ukryciu. W styczniu 1983 roku przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Drukował znaczki poczty podziemnej, ulotki i hasła okolicznościowe. Kolportował podziemne pisma: „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Tygodnik Mazowsze”, „Biuletyn Małopolski”. Uczestniczył w akcjach ulotkowych i plakatowych, w akcjach zbierania składek na działalność związkową i pomoc represjonowanym. W latach 1984 – 1989 należał do Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Wałbrzychu. Na przełomie lutego i marca 1985 roku brał udział w głodówce rotacyjnej w kościele Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie. Od 1987 roku do stycznia 1990 roku, był pracownikiem Państwowego Przedsiębiorstwa Uzdrowisk Szczawno-Jedlina-Zdrój. Od 1988 roku pełnił funkcję sekretarza Komitetu Odnowy Solidarności w PPU Szczawno-Jedlina-Zdrój. Na przełomie lutego i marca 1988 roku reaktywował – wraz ze Stanisławem Isańskim – „Solidarność”, został członkiem Komitetu Organizacyjnego „S”, a następnie od lutego 1989 roku KZ „S” tamże. Był przedstawicielem załogi na posiedzeniach Rady Pracowniczej uzdrowiska. Po roku 1989 współorganizował i przewodniczył Polskiemu Towarzystwu Opieki Paliatywnej Oddział Wałbrzych. Był członkiem i wiceprezesem WOPR Wałbrzych, a także współzałożycielem Oddziału Emerytów i Rencistów „S” tamże. Od 2 do 12 grudnia 1980 roku był rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Wałbrzychu w ramach SOS. Od 29 lipca 1982 roku do 29 września 1984 roku przez Wydz. III KW MO/WUSW w Wałbrzychu w ramach KE. Od 29 września 1986 roku do 15 lipca 1987 roku przez Wydz. V WUSW w Wałbrzychu w ramach KE. Do 1 czerwca 1989 roku przez Wydz. III WUSW w Wałbrzychu w ramach SOR.