Urodził się 18 stycznia 1953 roku w Ogrodzisku, zm. 29 marca 2019 roku w Lubinie.

We wrześniu 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku uczestniczył w strajku w Zakładach Górniczych „Rudna” w Polkowicach. W 1982 roku wstąpił do Tymczasowego Komitetu Zakładowego NSZZ „Solidarność” w Zakładzie Budowy Kopalń w Lubinie, od 1984 roku należał do Międzyzakładowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Zagłębia Miedziowego. Kolportował ulotki oraz pisma podziemne, takie jak: „Solidarność Dolnośląska”, „Z Dnia na Dzień” czy „Solidarność Walcząca”. Był redaktorem i drukarzem pisma „Zagłębie Miedziowe”. Jego działalność konspiracyjna, zaangażowanie w zbieranie składek na pomoc dla osób represjonowanych oraz rozpowszechnianie nielegalnych wydawnictw były przyczyną aresztowania i osadzenia Juliana Zawadzkiego, w kwietniu 1985 roku, w Areszcie Śledczym w Legnicy, a następnie w Zakładzie Karnym we Wrocławiu. W czasie przesłuchań został kilkakrotnie pobity, w związku z czym podjął głodówkę w celu przyśpieszenia procesu sądowego. W styczniu 1986 roku Sąd Rejonowy w Lubinie skazał go na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę. W czasie pobytu w areszcie, w lipcu 1985 roku, został zwolniony z pracy w Przedsiębiorstwie Budowy Kopalń w Lubinie i pozostawał bezrobotny do listopada 1988 roku. Po opuszczeniu aresztu, w styczniu 1986 roku kontynuował działalność w podziemnych strukturach NSZZ „Solidarność”. Za udział w manifestacji w rocznicę Zbrodni Lubińskiej w sierpniu 1987 roku został skazany na karę grzywny. W sierpniu 1988 roku współorganizował strajk okupacyjny w Zakładach Górniczych „Rudna” w Polkowicach. Od 1986 roku działał w Duszpasterstwie Ludzi Pracy przy parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Lubinie. W 1989 roku był członkiem Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Lubinie. W 2016 roku na podstawie postanowienia Prezydenta RP – nr 295/2016 – nadano mu Krzyż Wolności i Solidarności.